Esuwan was born in the rubber trees family. He has been binding with the rubber trees since she was a little boy because his family hold this career since his grandmother. He was trained for how to cut the rubber trees, tapping trees, and learn all steps of the rubber farm. Definitely, he was raised and supported by the blood, sweat and tear from selling the rubber.
The story of the ties of the rubber is not only the image of the row of tall rubber trees lining up in a winding, or the picture of parents walk to the rubber farm early in the morning.
Ezuwan also tried to convey the feelings of his family’s tiredness and hardship among the reward from the insecure economics. The work of placement arts by Ezuuwan is not the duplicate of the rubber farm but it is the model of feeling and emotion of his family and himself.

อิซูวันเกิดในครอบครัวชาวสวนยาง เขามีความผูกพันกับต้นยางมาตั้งแต่เด็ก โดยครอบครัวยึดอาชีพนี้มาตั้งแต่รุ่นคุณยาย เขาจะถูกฝึกให้รู้จักการกรีดยาง เก็บยาง เรียนรู้ทุกขั้นตอนของกระบวนการ และแน่นอนว่าถูกส่งเสียเลี้ยงดูมาด้วยน้ำพักน้ำแรงจากการขายยาง เรื่องราวความผูกพันเกี่ยวกับสวนยางนั้น ไม่ได้มีเพียงภาพของแถวของต้นยางที่สูง เรียงเป็นแนว ใบลู่ลม หรือภาพพ่อแม่เดินเข้าไปกรีดยางในช่วงเช้ามืดเท่านั้น อิซูวันยังพยายามถ่ายทอด ความรู้สึก ของครอบครัว ที่เหน็ดเหนื่อย ยากลำบาก ท่ามกลางผลตอบแทนทางเศรษฐกิจที่ไม่แน่นอน ผลงานศิลปะการจัดวางของอิซูวัน ไม่ได้เป็นภาพจำลองของสวนยาง แต่หากคือการจำลองอารมณ์ความรู้สึก ของครอบครัวและตัวเขาเอง